| Terug naar het spoorwegviaduct waar we onze fietsen achtergelaten hadden. Om voor ons onduidelijk redenen had men hier een stuk van het terrein volkomen omgeploegd. |
 De bruggehoofden lijken duidelijk voor meerdere sporen bedoeld te zijn. |
 Kaalslag en brug. (Dat wazige knikje middenin de foto is het resultaat van het niet helemaal goed kunnen aanelkaar plakken van twee foto's.) |
 Hierna volgt het spoor de Zuid-Willemsvaart voor het naar het westen afbuigt richting België. |
 We volgen het spoor op de fiets en kijken zo nu en dan hoe het erbij ligt. Het spoor blijft prima begaanbaar hier. |
 Een tijd lang ligt er een tweede spoor naast het hoofdspoor. Dit stopt ergens halverwege de vorige en de volgende brug bij dit stootblok. |
 Een forse brug voor een onbeduidend zandweggetje. We konden helaas nergens een jaartal ontdekken. |
 Bovenop de brug, oprukkende braamstruiken. De brug lijkt breed genoeg voor dubbelspoor. |
| Hier kwamen we een, in een voor ons noorderlingen moeilijk verstaanbaar dialect sprekende man tegen. Hij had een versleten blauw NS-jack aan en zei dat hij bij de spoorwegen werkte, maar wat hij dan precies hier bij deze verlaten spoorlijn deed werd niet helemaal duidelijk. Iets met de volkstuinen een eindje verderop. In elk geval vond hij het prima dat wij foto's maakten. |
