![]() |
|
In Westelijke richting is het spoor gemakkelijker te volgen, er ligt namelijk een flink hoge spoordijk met een schelpenpad er bovenop. Een trapje omlaag naar de ijsbaan is gemaakt van bielzen. De spoordijk loopt nog door tot complete spoorbrug (zij het flink verroest) in gebruik als voetgangersbrug. Daarna verdwijnt het spoor weer.
In Marrum is het spoor weer eenvoudig op te pakken en loopt over het terrein van een loon/vervoersbedrijf. Ook het stationsgebouw staat er nog, zij het in niet al te beste staat. Het laaste gebruik was kennelijk als piano-winkel, er staat in blauwe letters Piano's op de gevel, maar alle ramen en deuren zijn aan de voorkant zijn nu dichtgetimmerd. Ook het naaststaande woninkje blijkt leeg te staan, al is het in betere staat. De perronkeerwand is er nog.
De ramen aan de achterkant bleken niet dichtgetimmerd, er was zelfs
iemand zo "vriendelijk" geweest een raam te vernielen zodat
ik binnen kon kijken. Binnen bleek het, op één plek na,
droog. Ik heb enkele foto's genomen en ben behoorlijk verbaasd over hoe
goed die gelukt zijn gezien het nogal donker was door de dichtgetimmerde
ramen. Ik liep ook bijna door het glas van wat ooit het loket geweest
is, ware het niet dat ik net op tijd het LEDje van mijn fototoestel weerspiegeld
zag worden.
Apart is de ruimte die kennelijk ooit als klaslokaal gebruikt is. Een restant van een schoolbord-mechanisme aan de muur, de tekst "biologie" op de deur, een plank met een hele reeks stopcontacten langs de muur (voor expirimentele apparatuur?) zijn redelijke aanwijzingen daarvoor. De naar binnengroeiende klimop maakte het plaatje compleet. Een later gevonden foto (http://www1.tip.nl/~t052971/ns_nfls/marrum_westernijkerk.htm) van rond 1960 bewijst dit, het blijkt een restant van de Christelijke Landbouwschool.
![]() ![]() |