Vlak bij de brug is een vage betonnen constructie in/over een sloot te zien. De constructie is helemaal met mos overgroeid. Ik ben er voorzichtig overheen gelopen, het stilstaande water was groen van het eendekroos en algen en leek me niet zo prettig om in te vallen. Ik denk dat het bij de fabriek hoorde die enkele tientallen meters verderop begint, maar wat het doel van de constructie geweest is is mij niet helemaal duidelijk.

Met mos begroeide betonnen constructie en een flink overbelichte boomtak (rechts)

Direct na de brug gaat het spoor over van houten op stalen dwarsliggers. Ook wordt het grind aan de Nederlandse kant vervangen door grijsblauw gesteente. Dit is veel groffer, wat het lopen een stuk gemakkelijker maakt want het is minder los.

Stalen dwarsliggger "Hoechs 1923"

Het spoor loopt vlak achter de fabriek langs. De fabriek zelf leek leeg te staan maar alle ramen waren nog heel. Een rondje eromheen liet zien dat het gebruikt werd door een vrachtwagen sloper of iets dergelijks.

Bart Peters:" De fabriek is een oude textielfabriek, waarvan het vervallen uiterlijk natuurlijk de perfekte achtergrond is voor de overwoekerde spoorlijn; de imposante schoorsteen/watertoren mag van mij op de lijst van industrieel erfgoed. De halte Glanerbrug bestond mede, omdat veel arbeiders uit Enschede en verder daar uitstapten en vervolgens naar de fabriek liepen om daar te werken."

Vlak bij de fabriek is een baanovergang waar een zandpad het spoor kruist. Hier was het spoor voor een paar meter opgebroken, men had er een greppel gegraven. Na dit punt loopt er een fietspad direct naast het spoor. Dit heb ik gevolgd tot de volgende baanovergang. Hier kwam ik het eerste spoorbordje tegen en volgens mij ook meteen de laatste die nog overeind stond. Verderop waren meer van dit soorte bordjes, maar van allemaal was de betonnen paal kapot. De twee strengen betonstaal hielden echter de bordjes bij het nog in de grond zittende deel van de paal. Omdat het afgebroken beton nog vrij wit was en de afgebroken stukken bovenop vanalles lagen neem ik aan dat ze nog niet zo lang kapot zijn. Vernielzuchtige jeugd?

Dit bordje laat z'n kop hangen. Enkel een streng wapeningsstaal heeft ook niet zoveel stijfheid.

Het type staalbiels wisselt zo nu en dan. Ook kwam ik op een gegeven moment nog weer houten bielzen tegen. Het spoor ligt hier ongeveer op het zelfde niveau als het omliggende land maar na de volgende spoorweg overgang kom je in de bebouwde kom van Gronau en loopt het spoor verdiept.

Onbegroeid spoor tussen de Glane en Gronau. Ook zijn de bosjes hier nog niet zo lang geleden (1 á 2 jaar) genoeid, getuige de houtsnippers en boomstronken.